به گزارش گروه رسانه ای ایران – گرا؛ این پیاده‌روی جمعی تقریباً در سراسرکشور عراق و خصوصاً شهرهایی که به عتبات عالیات (کربلا، نجف، سامرا و کاظمین) شهره هستند، البته با مرکزیت کربلای معلی برگزار می شود.
گرچه این مراسم از مسیرها و فاصله های گوناگونی آغاز می شود اما عمدتا از نجف اشرف شروع و زائران پس از زیارت بارگاه امیرالمومنین مولا علی “ع” معمولاً پیاده از نجف به طرف کربلا، بزرگترین و طولانی ترین راه پیمایی مذهبی جهان را آغاز می کنند، مسیری نزدیک به یکصد کیلومتر (از حرم تا حرم) با پشت سر گذاشتن ۱۴۵۲ ستون (عمود) که راهنمای خوبی برای زائران هستند.
در تمام این مسیر عراقی ها و در مواردی هم ایرانی ها با برپایی هزاران موکب یا مضیف از زائران پذیرایی می کنند و به صراحت می توان اذعان کرد، برپایی هزاران موکب از لب مرز در تمام مسیر های منتهی به نجف و کربلا و نیز تمام معابر شهری نجف و کربلا (حدود تقریبی ۴۰ هزار) از توان دولت ها خارج است.
واقعیت این است که اگر مراسم عظیم اعتقادی مردمی نباشد که هست، می توان آن را همایشی بزرگ بین المللی حداقل با دونگاه آرمانی یا واقع نگرانه توصیف کرد.
در نگاه اول می‌شود کلاً مثبت نگر بود و آرمانی فکر کرد و اعلام شود: ما رایت الا جمیلا – چرا که هر آنچه که دیده می شود زیبایی است و عاشقی، سیل جمعیت و شور حسینی غوغا می کند.
پذیرایی بی ریای عراقی ها حد و اندازه ندارد و الحق هر آن چه که دارند را به کف خیابان آورده و سفره راه زائران کرده اند.
در موکب ها و مضیف ها با اسکان و استراحت، توزیع انواع نوشیدنی ها، غذا و خوراکی های متنوع دیگر، ارائه خدمات بهداشتی و درمانی و حتی واکس زدن کفش‌ها، ماساژ پاها و بدن و موارد دیگربه زائران خدمت می کنند.
درب منازلشان با احترام به روی زائران گشوده است و جوانانی را می توان دید که سعی می کنند زائران را با باد زدن خنک کنند. می‌شود پیرمردی که کف خیابان نشسته و سینی پذیرایی را روی سرش گذاشته دید. دخترکان و پسرکان خردسال را که با یک سینی خرما، خوراکی ها یا آب، به استقبال زائران می روند، می توان مشاهده کرد.
می‌شود خواهش و اصرار آنان برای صرف غذایشان را دید و در نهایت می توان صحنه هایی را دید که گریه را بی بهانه بر چشم ها جاری می سازند و از همه ملیت ها و کشورها به صورت فردی و دستجات عزاداری از عراقی ها و ایرانی ها و سایر کشورها را می توان نظاره گر بود.
محشری است “اینجا” یا حسین شهید “ع”
البته در بعضی مناطق مشکلاتی هم دیده می شود که ناشی از مدیریت همان منطقه است، گرما بیداد می کند، ازدحام جمعیت گاه کلافه کننده است، اما سفر رنج دارد و همه این رنج را به جان خریده اند و خواهند خرید.
این مناطق گاه ذبخ ممکن است بهداشتی نباشد و مسافرت با خودرو در مسیرهای خاکی فضای خاص خودش را رقم می زند اما سفر این مسائل را هم به خود دارد.
نیتجه آن که همه مهربانی ها و همدلی ها و محبت های بی پایان وجود دارد و در برخی مناطق گاه مشکلاتی هم مشاهده می شود اما باید مشکلات را برای حل آن ها در سفرهای سالهای بعد نوشت و به زیبایی ها بسیار فراوان و زاید الوصف افتخار کرد که این عاشقان در راه و هدف امام الشهداء چه می کنند و تا کجا پای کار هستند.
آفرین بر همه شما زائران و خدمت گذاران و خدام و مهمان نوازان و سیل عظیم جمعیت که برای عشق به وحدانیت حرکتی مقدس را به انجام می رسانند.
باید همه این خوبی ها و زیبایی ها به قلم و تصویر در آید و فرهنگ سازی دقیق انجام شود تا نسل های جوان با توجه به این فرایض ارزشمند که همانا زیارت بارگاه متبرک امام الشهید است، آن ها را بهتر درک کرده و در این مسیر قرار گیرند.
کلام پایان آن که برای پی بردن به راز اربعین، عمق اربعین، اهمیت اربعین، تاثیر اربعین، قدرت اربعین، در واقع آن چه را که از دل تاریخ تا فتح دل های عاشق امتداد دارد، فقط و فقط باید رنج سفر را پذیرفت و آنجا بود و چشم دل همه خوبی ها را از نزدیک دید.
علی علیزاده ازبری – اربعین ۱۴۴۶ – کربلا – همسفر کاروان رسانه ای اعزامی از گیلان
